Verder, onlangs bekroond met de eerste prijs in de categorie kamermuziek van de Internationale Competitie “Vítor Santos” in Portugal, heeft het Dokwerk Saxophone Quartet nu het aanbod gekregen om hun debuut CD op te nemen. Door middel van combineren van hun individuele culturen en achtergronden vinden deze vier een eindeloze rijkheid en variëteit van muzikale mogelijkheden en keuzes. Ruimdenkend en helder streven ze ernaar een constante plek voor de klassieke saxofoon te vestigen, in de muziek van vandaag en morgen.
Het programma van dit concert staat in het teken van levende componisten. Als je nou Mozart en Beethoven een keer aan de kant laat staan, en de componisten van vandaag een stem zou geven. Hoe zou dan het heden klinken? Er zijn zoveel antwoorden als er mensen zijn, want iedereen staat anders in onze wereld en neemt ze anders waar. En toch zijn er overeenstemmingen, universele menselijke bewegingen die zich herhalen. Vind jij jezelf terug in de taal en verhalen van een van deze hedendaagse componisten?
Philip Glass (*1937) zou je kunnen omschrijven als de koning van het minimalisme. In zijn ‘Quartet for Saxophones’ (1995) hoor je dat terug, maar ook dat dit werk al in een latere stijlperiode te dateren is: er is meer vrijheid, de muziek beweegt en ontwikkelt sneller voorwaarts, motieven worden herhaalt maar het is minder statisch.
Zijn jongere Amerikaans landgenoot David Biedenbender (*1984) schreef ‘you’ve been talking in your sleep’ (2010) gefascineerd door slaap en dromen. Geïnspireerd door de surrealistische taal die zijn echtgenote soms gebruikt als ze in haar slaap praat is dit stuk een soort dialoog tussen het bewuste zelf en het slapende zelf.
De klank en sfeer die de Ierse Ian Wilson (*1964) in ‘so softly’ (1992) heeft gevonden is enigszins uniek in het repertoire voor saxofoonkwartet. Ingedeeld in vier secties hebben de buitenste twee het ritme van de opkomst en ondergang van de ademhaling. Het stuk zelf is meestal zachtaardig, bijna als een slaapliedje, met een gevoel van verschijnen uit en verdwijnen in het niets. De titel van het stuk is geïnspireerd door de blijkbaar heel zachte stem van de componist.
De jongste componist op het programma is de Iraanse Ramin Amin Tafreshi (*1992), die op het Conservatorium van Amsterdam heeft gestudeerd en een dierbare vriend van het kwartet is. ‘Negarehaye Rangin’ (2020) betekend kleurrijke impressies. Ramin laat zich inspireren door de verhalen, melodieën en harmonieën in Iraanse folk muziek, verwerkt deze en laat uiteindelijk weer een verhaal in zijn eigen individuele compositorische taal horen. Het resultaat is een rijke samenkomst van de culturen van oost en west.
Om het programma afteronden zal toch nog een componist klinken die al aan het begin van het 20e eeuw heeft geleefd. Hoe dan ook voelt de muziek van de Duitse Kurt Weill (1900-1950) uit zijn ‘Dreigroschenoper’ (1928) nog steeds levendig en actueel. Zijn kritiek aan de corrupte kapitalistische gezelschap, invloeden van de jazz muziek en de uitgelaten sfeer van de salon en dans muziek vangen de ‘Zeitgeist’ van jaren twintig. De melodieën zijn ook de minder associeerden met klassieke muziek wel bekend en laten tot vandaag mensen mee neuriën en wippen. Muziek voor iedereen!
